“Bazen geriye bakmadan ilerleyemezsiniz.”
Lewis Howes
Bizi bu hayatta biz haline getiren çoğu zaman da erken büyümek zorunda kalan ya da diğerleri tarafından yetişkinmiş gibi davranıldığı için zorla büyümüş olan içimizdeki o çocuk. Küçücük bedeniyle geçmişteki tüm yüklerin ağırlığı altında gelişmeye, yetişmeye çalıştı ve bugünlere kadar geldi. Peki şuanda ona baktığında ne görüyor? Ne hissediyorsun? Ona temas etmenin oldukça güç olduğunu görüyor ve duyuyorum. Görmezden gelmek daha kolay değil mi?
Çocukluğumuzda yaşadığımız olumlu ve olumsuz deneyimler çoğu zaman yetişkin yaşantımızdaki bilişsel, duyuşsal ve davranışsal alanımızı etkiler. Bazen yetişkin hayatımızda karşılaştığımız küçücük bir ses, bir koku çok derinlere gömdüğümüz anıları yüzeye çıkarabilir ve o sese ya da kokuya karşı anlamlandıramadığımız büyük tepkiler verebiliriz. Bizi derinden etkilemiş olan çocukluğumuza dönük travmatik anılar kendimizi zaman zaman “ben neden böyleyim?” “kendimi tanıyamıyorum” gibi ifadelerle sorgulamamıza neden olur. Kendimizi tanıma ve kabul etme sürecimizi etkileyen bu anılara karşı o zamanlar geliştirmiş olduğumuz baş etme stratejileri yetişkin yaşantımızda zorluklarla başa çıkmamızı sağlarken eğer o dönemde bir baş etme stratejisi geliştirememişsek yara aldığımız için çoğu zaman sorunun da ta kendisini yaratabilmektedir. Peki içimizdeki o çocuğun yaralarını sarıp iyileştirmemiz mümkün mü?
Uzmanlar bunun mümkün olabileceğini dile getiriyor. Çoğu insan çocukluk çağı travmalarının yalnızca terapiyle çözümlenebileceği inancına sahip olsa da Amerikalı yazar Lewis Howes, bireylerin bu travmalar için kendi kendilerine de bir şeyler yapabileceklerini ifade ediyor. Howes, çocukluk çağı travmalarımızdan aldığımız yaraları sarıp sarmalayabileceğimiz ve içimizdeki çocuğu iyileştirici etkiye sahip günlük hayatta da kolaylıkla uygulayabileceğimiz bazı öneriler sunuyor. Howes’un sunduğu bu önerilere birlikte göz atalım:
Çocukluğunuza Dair En Eski Fotoğrafınızı Seçin:
Lewis Howes, çocukluğunuzdaki sizle tekrar tekrar karşılaşabilmeniz ve ona her gün temas edebilmeniz için çocukluk fotoğrafınızı telefon veya bilgisayar ekranına koymanızı ya da masanızın üzerine çerçeveletmenizi tavsiye ediyor. Günlük hayatınızda çocukluk halinize sık sık rastlamanız, çocukluk yaralarınızı sarmanız için size bir kaynak olabilir.
Acısını Hala Yüreğinizde Hissettiğiniz Anıları Bulun:
Howes, acı verici travmatik anıların tanımlanmasının önemli olduğunu bizlere aktarıyor. Bu tanımlamayı, seçtiğiniz çocukluk fotoğrafınızdaki yaşınızdan bir başlangıç yaparak acı dolu anılarınızı güvendiğiniz birine anlatmayı tercih edebilir ya da günlüğünüze bu hatıranızı tüm ayrıntıları ile kaleme dökerek yapabilirsiniz. Unutmayın! travmatik acı verici hatıralara temas etmek ve onları tanımlamak iyileşmeye giden yolun en güzel başlangıcıdır.
Hislerinizi Kaleme Dökün:
Çocukluk fotoğrafınıza baktığınızda ne hissediyorsunuz? O fotoğrafın hangi karesi size acı veriyor? Başka hangi duygularınızı tetikliyor? Hislerinizi ifade etmeniz duygularınızla yüzleşmenizi sağlayacak, acı deneyimlerinizin sizdeki duygusal etkilerini fark etmenize ve onları kabullenmenize yardımcı olacaktır. Artık içinizdeki çocuğu görmezden gelmeyin. Kimse görmese dahi siz baktığınız sürece içinizdeki çocuk görüldüğünü, sesinin duyulduğunu, önemsendiğini ve değer verildiğini hissedecektir. Howes, bunları yapmakta zorlanan kişilere profesyonel birinden destek alabileceklerini tavsiye ediyor.
Acı Deneyimlerinizden Neler Öğrendiklerinizi Keşfedin:
Her acı anı bıraktığı duygusal yüklerle hatırlanır ancak o acıyı yaşadıktan sonraki kendimize baktığımızda bazı şeylerin aynı olmadığını görürüz. Çünkü “her acı insana bir şey öğretir.” Bu yüzden Howes, acıyla olumlu anlamda temas ettiğimizde, iyi bir ilişki kurduğumuzda ruhumuzda kalan yaraları iyileştirebileceğimizi ifade ediyor ve ekliyor: “Bu (varsa) sizi incitenleri affedeceğiniz anlamına gelmiyor, bunun yerine yaşadığınız deneyimlerden çıkan derslere ve iyiliklere odaklanmaya çabalayın.” Acınızdan neler öğrendiğinizi fark etmeye çalışın. Kontrol edemeyeceğiniz alanlarda zaman kaybetmek yerine kontrol edebileceğiniz alanlara yoğunlaşın. Acı anılarınızla olumlu ilişkiyi kurabildiğinizde o durumu tetikleyen nesne, olay veya kişilere anlayışla bakabileceksiniz. Tabi bunun hemen olmasını beklemeyin J
Bir Başka Fotoğrafla Değiştirin Ve Aynı Süreci Tekrar Edin:
Nasıl ki bedenimizde bir darbe aldığımızda o yaranın kapanması uzun zaman alıyorsa ruhumuzdaki görünmeyen bu yaraları kapatmakta oldukça uzun bir zaman ve sabır istiyor. Bu süreç kolay olmayacak ancak o yaraları iyileştirmeyi başardığınızda şuan ki kendinizle, ailenizle, partnerinizle, arkadaşlarınızda olan ilişkilerinizde de olumlu anlamda bir değişim yaşanacaktır.
Umarım çocukluğunuzdaki siz’le temas etmeye cesaretiniz ve vaktiniz vardır…
